Soms willen we te grote stappen zetten. We zijn op zoek naar iets grootser dan onszelf. We willen onze frequentie verhogen. In hogere sferen terecht komen. De mooiste en zuiverste energie ervaren. En het gekke is dat we dat allemaal individueel doen. Op eigen houtje. We onttrekken ons aan het aardse, het dagdagelijkse, hetgeen we ervaren als sleur of als last. En vervolgens gaan we mediteren, ons onderdompelen in klankbaden, spiritualiteit in zijn breedste zin gaan onderzoeken, spreuken, affirmaties, meditaties, healings, … allemaal praktijken die door de geschiedenis heen ontstaan zijn, vanuit ergens, vanuit een groter weten, en we verwachten dat die als bij wonder een fantastische sprong vooruit gaan opleveren in ons “zijn”. We worden met velen tegelijk getrokken naar het grotere, we worden ons steeds bewuster.
Ware het niet dat we in onze aardse ontwikkeling een terugval hebben gekend in die bewustzijnsontwikkeling. Oude stammen, oude culturen en mythes en sagen vertellen ons over wat was, waar we stonden en wat er mogelijk was.
De val van het bewustzijn
Maar wij, als mens en maatschappij hebben ons de laatste paar jaren laten verleiden tot een val van het bewustzijn. We hebben ons vermogen tot “bewust zijn” afgebouwd, of laten afbouwen tot we het grotere geheel niet meer konden zien.
Maar de essentie roept. Ik hoor ze, en jij ook. Diep vanbinnen in je kern word je aangetrokken tot iets grootser, tot dat wat anders is, dus langzaam maar (on-)zeker ga je op zoek naar wat je terug naar huis kan brengen. Naar die essentie. Een heuse zoektocht weliswaar want we leven in een tijd van overvloed aan informatie, iedereen die spreekt vanuit zijn eigen ervaring, of die spreekt voor zijn beurt, zonder de essentie zelf ervaren te hebben.
We zijn hier op aarde allemaal een stukje van de essentie, van het AL-bewustzijn. En elk van ons heeft zijn taak hier, maar ook zijn lessen te leren.
Op welk moment hebben wij ons laten verleiden tot het loslaten van de inzichten?
Op welk moment zijn wij onze verbinding met het AL verloren?
Op welk moment is ons bewustzijn onderdrukt geworden en zijn onze ogen gesloten voor wat eigenlijk echt IS?
Het kriebelt maar ik ben bang.
Die kriebel naar meer die is er, maar die gaat vaak gepaard met angst. Angst binnen relaties, angst voor verlies van wat we kennen, angst om uit de boot te vallen, angst om verstoten te worden, angst om er niet meer bij te horen, angst om tegen de stroom in te gaan en weerwerk te moeten bieden.
Het is een heuse strijd als je het zo bekijkt. En velen van ons durven die strijd niet aan te gaan, zien het nut er niet van in of blijven in een staat van ontkenning dat er meer kan zijn, dat het anders kan. Sommigen hebben die kriebel zelf nog helemaal niet en zullen op een of ander moment een impuls krijgen die hen aanzet om andere aspecten van het leven te ontdekken.
Want leven is niet louter en alleen een fysieke aanwezigheid hier op aarde. Het fysieke leven is slechts een onderdeel van het grotere geheel.
Naast het fysieke leven is er nog het bewustzijn – het weten, het AL, waarvan ieder van ons deel uitmaakt. En naast dat “menselijke” bewustzijn bestaan er nog zovele andere werelden, lagen van bewustzijn of dimensies die op hun beurt ook deel uitmaken van het AL-bewustzijn. Werelden die wij in onze menselijke vorm niet kunnen zien of veelal ook niet waarnemen. Maar ze zijn er wel, en ook deze hebben hun rol te spelen in het verhaal.
Wat is dat verhaal dan?
In essentie – Storm op zee.
De essentie gaat erom dat het AL-bewustzijn in een staat van balans terecht komt. Bekijk het als een grote zee, een oceaan, die golvende bewegingen maakt. Uniforme bewegingen , een gedijende beweging die op en neer gaat, die uitzet en weer inkrimpt, die uit een uniform energieveld bestaat.
De wereld waarin we ons vandaag bevinden, op aards niveau, heeft niets weg van een rustig gedijende zee. Integendeel, we bevinden ons in een chaos van uitersten. Storm op zee. En we laten het gebeuren. Ook al voelen velen een enorme weerstand hiertegen. De kracht van de energie die pieken en dalen veroorzaakt is te sterk om als individu hiertegen weerstand te bieden dus gaan we maar mee op dit elan, of we duiken onder de golven om ze niet te moeten voelen.
De eenzame strijder
Slechts enkelen durven de golven trotseren maar botsen op die enorme kracht van de massa die bijgevolg die ene strijder helemaal ten onder helpt. De enkele weerstand wordt niet gedoogd door de stuwende kracht van de opgaande golf of door de zuigende kracht van de diepste golven. De verslinden de strijders, ook al gaan ze waardig ten onder omdat ze het geprobeerd hebben.
Het probleem hier is dat we vast zitten in een wereld van individualiteit, waarin er te weinig plaats is voor verbinding. Elk voor zich en we trekken allemaal een andere kant op.
Het is bij voorbaat een verloren zaak voor ieder van ons wanneer we ten strijde trekken.
Enkele door een massa te vormen, een front te vormen kan er disruptie ontstaan.
Wanneer een ketting van strijders weerstand biedt of de golven gaan omleiden, kan het continuüm doorbroken worden en veranderd de hele dynamiek.
Maar wie wilt daarvoor de verantwoordelijkheid nemen. Het is de eenzame strijder die vaak als gek wordt aanschouwt , tot er een tweede strijder zich aanbiedt en de deur openzet voor de massa om hierbij aan te sluiten. Want zo werkt nu eenmaal onze menselijke psychologie. Wie durft die eerste stap te zetten? Wie durft de nobele taak van tweede volger op te nemen. Het is slechts weinigen gegeven want we zitten zo doorbakken van angst voor verandering, angst voor het onbekende en angst om de gevolgen te moeten dragen.
Een spijtige zaak is dat, want hierdoor laten we opnieuw de onderdrukken van essentie de overhand nemen.
De essentie is onze zuiverste natuur en is hetgeen waaruit we allemaal zijn ontstaan. Het zijn wij allemaal als mens, ons lichaam, ons bewustzijn maar ook de natuur, de aarde, de lucht, het fruit aan de boom, de planeten en de sterren, de andere kant (de zielenwereld) en al wat daarbuiten is, wat wij op vandaag niet kunnen en durven benoemen. De essentie omvat alles in zijn zuiverste graad.
Angst voor het onbekende.
Waarom verstoppen we dan ons hoofd in het zand als een struisvogel, elke dag opnieuw, en durven we dit zo moeilijk onder ogen te komen.
Waarom durven we de essentie niet bespreekbaar maken en laat staan er naar handelen om bij te dragen aan het uniforme evenwicht van de essentie waaruit alles is ontstaan?
Onze recente geschiedenis heeft hier uiteraard niet aan geholpen en vandaag de dag kijken we zelfs met moeite om naar wat er zich de voorbij eeuwen heeft afgespeeld.
Op theologisch vlak gaan we terug naar meer dan 2000 jaar geleden en vervolgens maken in de geschiedenis een les een sprong in de tijd en baseren we ons op de evolutie van de laatste 100 jaren. Alsof de wereld slechts uit een paar tijdperken bestaat
Maar welke kennis of welk weten was er in de duizenden jaren vóór de start van onze westerse jaartelling? Wat heeft er zich afgespeeld in de voorbije 2000 jaar waardoor we ons steeds meer zijn gaan ontkoppelen van wat werkelijkheid is?
Met een vinger wijzen heeft geen zin, stil staan bij het feit dat er heel wat kennis, wijsheden en informatie onderdrukt geweest is, of dat verloren gegaan is, dat moeten we wel doen.
Helaas brengt het ons vandaag bij een punt dat het nog steeds heel moeilijk is om de oude kennis opnieuw te vergaren.
Bijna 90% van de tijd werken we met ons hoofd en halen we informatie uit boeken, cursussen of het internet. We verrijken ons met de informatie die we eigenlijk al weten en die opnieuw slechts beperkt teruggaat tot wat je geschiedenisboeken je ooit hebben verteld.
De teloorgegane kennis is niet wijd verspreid, vaak moeilijk te vinden en wordt soms geheim gehouden.
Een groot deel van de informatie die je vandaag vindt zijn slechts flarden hiervan of kleine stukjes, die veelal ook een eigen leven zijn gaan leiden.
Daarbij komt ook nog de beperking van ons eigen vermogen om voor onszelf na te denken en kritisch te zijn, alsook de de-connectie met onze intuïtie en ons gevoelsleven.
Kennis of weten zit namelijk niet enkel in het hoofd maar in je “zijn”. Je zijn is een onderdeel van je “bewust-zijn”. Hierin zit vervat wat je weet, hoe je persoonlijkheid is, wat je kan ervaren en voelen, en ook de verbinding met het AL-bewustzijn. Of je je hier nu bewust van bent of niet.
Een steeds groter deel van de mensen op aarde worden zich opnieuw bewuster van dat verloren stukje. Die kriebel die je doet twijfelen, die je nieuwsgierig maakt, al was het maar een klein beetje. En dat is het startpunt van je menselijke taak maar ook je groter doel in dit leven om dat netwerk van bewustzijn in zijn hoogste goed te gaan uitdragen.
Nee, je hoeft hiervoor niet de wetmatigheden van een godsbeeld te gaan uitdragen en al zeker niet van deur tot deur te gaan om de heilige waarheid te gaan verkondigen.
Alles begint bij jezelf en bij het besef dat jij, als individueel stukje al-bewustzijn, deel uitmaakt van de essentie en dus ook kan meewerken aan dat front om die stormachtige golven te trotseren. Op je eigen unieke manier.
Jij hoeft niet tot een staat van verlichting te geraken om vervolgens het laatste oordeel uit te dragen.
Wat is het hoogste doel van je leven?
Jouw taak bestaat erin om te leren dat je deel uitmaakt van een oneindige verbinding, een oneindige eenheid, en vervolgens hiernaar te gaan handelen. Je bent nu eenmaal ook hier aanwezig in de aardse dimensie en bijgevolg heb jij hier je taak te vervullen. We zijn hier met heel velen en als die dynamiek in de massa teweeg wordt gebracht kunnen we als collectief een impact hebben op het grotere geheel.
We moeten weg van de individuele strijders, het individueel pad van verlichting en tenslotte samen de massa in beweging brengen.
Niet door met een grote stoet mensen op straat te komen en te roepen, niet door barricades op te zetten en de politiek te saboteren maar wel door verbondenheid te creëren van mens tot mens. Door vriendelijk te zijn, te glimlachen naar een onbekende, een alsjeblieft en dankjewel uit te spreken.
Kleine gebaren kunnen namelijk al heel veel impact hebben. Met kleine gebaren breng je kleine golven in beweging. Die kleine handelingen kunnen net die trigger zijn voor iemand anders die de kriebel van de essentie nog niet gevoeld hebben. Actie is reactie, maar enkel als er resonantie is op hetzelfde niveau.
We willen ons niet onderscheiden als select individu die verheven is, maar we moeten als collectief bewegen.
We kunnen zoveel als we willen op een yoga mat zitten mediteren om vervolgens aan de kassa in de winkel een norse blik op te zetten en geen bedankt te zeggen tegen de kassierster van dienst. Al je werk voor niets, want hier is niemand iets mee.
Wat je doet doe je namelijk niet voor jezelf maar voor het groter geheel, en dat groter geheel in onze mensheid is “de andere”. De andere mens, of je deze nu kent of niet.
De kracht van kleine stapjes
Kleine stapjes nemen heeft vaak veel meer impact op het groter geheel dan grote sprongen waarbij je zelf voorbij gaat aan de essentie van wat is.
Zet jezelf aan tot nadenken over wat je bewustzijn is, wat je taak hier is, welke mooie wereld jij voor ogen hebt, en handel daarnaar.
Een vriendelijke goeiedag, een welgemeende sorry als je een slechte dag had, een compliment aan een vreemde. Het zijn maar enkele voorbeelden van hoe jij impact kan maken. Maar dat is net hetgeen wat ervoor zorgt dat je dichter bij de essentie komt.
Hoe meer we dat met z’n allen doen, hoe groter de beweging zal zijn, nog steeds subtiel maar tegelijk enorm krachtig.
Voel wat het met jezelf doet en handel steeds vanuit je oprechtheid en het weten waarom.
Laat alle angst los om afgewezen te worden. Ja, de kans bestaat dat je een vreemde blik terug krijgt maar evengoed een glimlach terug. En onthoudt steeds dat je, hoe dan ook, iets in beweging hebt gebracht. Het is vervolgens aan de andere om hiermee aan de slag te gaan. Jij hebt je werk gedaan.
Mag je dan niet meer mediteren, yoga uitoefen of een healing ontvangen? Natuurlijk wel, want ook hierdoor groei je zelf. Maar wees je ervan bewust waarom je zelf groeit. Omdat ook jij een deeltje uitmaakt van het AL-bewustzijn en je op de best mogelijke manier wilt bijdragen aan de mooiste versie hiervan. Hier op aarde en in de oneindigheid van wat is.